كان مرة فى فلاح بسيط كان يعتبر ابسط فلاح فى القرية و لكن كان كثير التذمر على الله .كان كل يوم يقول ان كل الناس معاها فلوس الا انا ، دة مش عدل .و فى مرة و هو شغال فى الحقل تعب فنام تحت شجرة كبيرة و حلم انة ربنا بيكلمه ، و قاله مالك انت زعلان منى ليه ، رد علية الفلاح قاله كل الناس معاها فلوس الا انا ، انا نفسى كل حاجة امسكها تتحول لدهب وفعلا سمح ربنا بكدة و راح الفلاح يمسك بالفاس بتاعة علشان يكمل شغل اتحول الفاس الى ذهب.
فرح اوى اوى بقى كل ما يمسك حاجة تتحول إلى دهب فرح وقال انا لازم ابيع الحاجة دى و لكن الاول هروح اكل علشان جعان ، ولما جه ياكل مسك الاكل اتحول إلى دهب ، وجه يمسك المياه اتحولت اللى دهب كان هيموت من الجوع والعطش.
ثم قام الفلاح من نومه مفزوع وقال لربنا انا اسف يارب مش هتذمر تانى
و بدأ الفلاح يشتغل دون تذمر و ربنا فعلاًَ وقف معاه و ساعده كتير
انا بس عايز اقول اننا بنتذمر كتير على ربنا ونتهمه انه مش حاسس بينا مع انه عارف كل واحد عايز ايه فينا ، وبيحاول يحقق لينا كل ما هو صالح لنا.
ارجو اننا لا نتذمر مرة أخرى وأنا سأبدأ من الآن.
13 - 05 - 2020, 12:07 PM
العرض العادي
