نَصْرُخُ بِصَمْت

[walaa farouk]

يَعْتَقِدُونَ أَنَّنَا حِينَ نُصَمِّتَ نَكُونَ بِخَير

لَيْتَهُمْ يَسْمَعُونَ ضَجِيجَ قُلُوبِنَا وَيُدْرِكُونَ آنِنَا نَصْرُخُ بِصَمْت