|
 |
 |
 |
|
|
|
رقم المشاركة : ( 1 )
21 - 05 - 2013, 08:16 AM
|
|||||||||||
|
|||||||||||
|
اغنى و اغلى حاجه فى المسيحيه إن المسيحيى بيكتشف إن ربنا يبقى ابوه!  إن ربنا أبوه و كون ربنا ابوه ده يعنى يقعد رجل على رجل و ميعلش هم حاجه..المفروض كدا...المفروض كدا! إنما هذا المعنى البسيط و العميق جدا بيطلع من دماغنا. كل يوم نقول ابانا اللذى بدل المره مرات و بردوا بنقلق وبنخاف و نحسب و نتصرف :إننا يتمى ملناش اب. سدقونى قلقنا يحين الله:أب...يهينه! :إننا بنقول له:" معلش إحنا معندناش ثقه إنك هتعرف تتصرف..شكلك كدا عجزت و مبتعرفش تحسبها!" ما إحنا بنقول له كدا بتصرفاتنا! مش قادرين نثق فى حساباته و فى احكامه و فى اعماله! نقول له:" إنت الظاهر مش هتقدر تحل المشكله دى ..إحنا نشوف ناس بئا يعرفوا يحلوها لنا." هتولى واحد مهما كان سنه..بس لو كان داق يعنى إيه أب و كان ابوه مثالى و ذوقه الحبوو راح السماء. قول له :"مش عايز اب؟" يقول لك :" دا انا ابيع عمرى و كل الى عندى بس هاتلى الاب ده—الاب إلى يدينى امان و يينى حنان و يدينى راحه و اسيب همى معاه و انسى... هاتلى اب و رجعنى عيل!" و ده الى قاله المسيح على فكره..قال إرجعوا خليكوا أطفال—علشان يعملوا إيه؟؟ لإن الطفل بيرمى كل حاجه على أبوه منغير ما يفكر و منغير ما يحس—إنما لما بيكبر بيركن ابوه لانه كبر.. فقال يا ريتكم ما كبرتم..إرجعوا عيال. إرجعوا عيال تقولوا لى يا بابا.. |
 |
| أدوات الموضوع | |
| انواع عرض الموضوع | |
|
العرض المتطور