[walaa farouk]

على خلفية حادث التحرش الاخير ..
متعودين اننا بنصلى لحد غيرنا
فاحنا مختارين نصلى للاطفال اللى فى الشارع
وصلاتنا بتكون " باباحافظ على الاطفال اللى فى الشارع ..
وابعتلهم ناس تحبهم وتخاف عليهم"
الحادثه دى من لحظة ماحصلت وانا مقرره مجبش سيرتها باى شكل مع ابنى. بحاول اضبط مساحتها جوايا
ومخليهاش تخلينى ابالغ فى تحذيرى او نصايحى ليه
النهارده الصبح واحنا بنصلى صلاتنا المعتاده
لقتنى افتكرت اللى حصل ..
...ايه ده !!
انت فعلا بعت ليهم ناس حامت عنها وخافت عليها ..
. دانت حركت الدنيا علشانها
هو صوتنا الضعيف وكلماتنا المهزوزه مسموعه كده ..
ايه الغنى ده نطلع مين علشان تشركنا فى خلاص ونجاة ناس..!!
ولاول مره اقرر احكى لابنى اللى حصل بدون ذكر تفاصيل ..بس قولتله عندى ليك حاجه حلوه حصلت
قولتله وانا قلبى بيترعش امتنان واعتراف بصلاحه ..
ابنى بصلى وعينيه لمعت لمعه "اللى هو ده بجد!!" وضحك وطلب احكيله تانى اللى حصل
تاكيد على انه فعلا شارك فى عمل مكتمل فيه كل اركان البطوله
قلبى اللى اعتاد الاحداث العظيمه ..وألف المعجزات المبهره
.واللى فكر انه بطل ينبهر بعملك ..
وظن انه عنده من الخبره عنك اللى تخليه عارف يتوقعك اسرته
بموقف بطله كلمات مش مترتبه من طفل . .
. مهما كانت كلماتنا اللى بتتبعتله بدون اهتمام او قصد
..مهما غطاها الروتين والنمطيه
لا هتترمى ولا هتكون قبض الريح ..
ليكى اب وحده اللى بيصنع من
صلاتنا المهلهله ..استجابات