[walaa farouk]

انك تفقد حد فى حياتك..
بيبدأ عقلك مش مستوعب عدم وجوده ،
بتدور عليه دايما فى وشوش الناس ،
عندك امل تلاقيه فجأه فى وشك و يطلع كان حلم و خلص .

بعد فتره لما خلاص عقلك يتأكد ان الشخص ده مبقاش موجود ولا يمكن هيرجع
، الفقد بيزيد اوى و احساس الوحشه بيتوحش جواك .

بعد فتره من الوحشه ديه مش بتلاقى اللى يروى عطش روحك ،
يبتدى عقلك يتبت فى الذكريات لان ديه اللى بقت فاضله
، فتلاقى نفسك حساس قصاد اى حاجه بتفكرك بيه ، صورة ،مكان ،
حتى لو حاجه شبهه بس او فيها منه.....

اوحش حاجه احساس غريب بيفضل جواك ، ان فيه حاجه ضايعه منك بس انت مش عارف هى ايه
، دايما حاسس انك ناسى حاجه و مفروض تبقى معاك لكن هى ايه مش فاكر
، كسره جواك بس انت مش مركز من ايه .

و يبتدى قلبك يتبدل، مش قادر يحب ولا يكره ولا يستجيب لاى شئ
، و انت مش قادر تستوعب انك من جواك بتتألم و مش مستوعب كميه الوجع ده.

و لما تركز تكتشف ان الحاجه الضايعه ديه هى الشخص ده اللى اتعودت على وجوده معاك ،
و تشوف قدامك بوضوح جزء من روحك منزوع لا انت قادر تكمله ولا انت قادر تعيش ببقيته .
مكان و فراغ متساب مفيش حاجه ولا حد ينفع يملاه