[walaa farouk]

آسف لو القصة متعبة ..

بس دا حق صاحبة القصة عليا .

صاحبة القصة ..
جارة ..

اتعودت اشوفها من صغرى ..
وانا طالع وانا نازل ع السلم ..

حد من الناس ..
اللى ربنا اداهم وش مدور ..
وصوت ناعم ..
وابتسامة هادية ..

وسؤال باستمرار ..

مش صباح الخير ..
مساء النور .. وبس

لأ .. إزيك وازاى بابا وماما ..
ولما كبرت ..
بقت ازيك وازاى ولادك ..

الاول عايشة مع باباها واخواتها ..
اخواتها اتجوزوا ..
وفضلت هى مع باباها ..

لحد ما فى يوم ..
خبطت علينا ..
وقالت لابويا تعالى شوف بابا ..
مش بيرد عليا ..

ومن يومها وهى لوحدها ..

اليوم يجر يوم ..
والشهر فى ديله شهر ..
السنة وراها سنة ..

واللى كان بيسأل عليها كل يوم ..
بقى يسأل كل اسبوع ..
بقى سؤاله فى المناسبات ..
لحد ما بقى ينسى حتى المناسبات ..

بتاكل ازاى ..
عايشة ازاى ..
لما بتتعب مين بيبقى جنبها ..
لما بتحب تتكلم مع حد .. بتلاقى مين ..
كل دى اسئلة ..
اجابتها .. مافيش ..

وهى زى ما هى ..
كل ماتشوفنى ..
تبتسم وهى طالعة بتنهج على السلم ..
عشان جسمها ماليان ..

وتسألنى ..
ازيك وازاى بابا وماما ..
وازاى ولادك ..

لحد ما جه يوم ..
وانا فى البيت ..

قلت فى سرى ..
الصيف بيخلى الريحة وحشة ..
ايوة ريحة وحشة ..

وكلمة تطلع صدفة من امى ..

"يمكن تكون ميرفت ماتت لوحدها وماحدش معاها"

وفى أقل من ست ساعات ..
يتأكد الخبر ..
فعلا ميرفت ماتت ..

كل اللى جه على بالى ..
ان اقول .. يا حبيبتى ..
عشتى لوحدك ومشيتى لفوق لوحدك ..

وقعدت افكر ..
الريحة اللى طلعت دى ..
مش ريحتها ..
ومش ريحة الموت ..

دى ريحة الجحود ..
على انسان من دمك ..
ريحة الفرقة ..
لناس كانوا يوم اهلك ..

ريحة النسيان ..
عشان ماتقومش بدورك ..
ريحة الاهمال ..
ورمى المسئولية على غيرك ..

ريحة الطناش والمشغوليات ..
عن ناس محتاجينك جنبهم ..
ريحة واحد حبيبك مات ..
وكام واحد زيه هيموت ونعيش بذنبهم ..

مش هاكتب المفروض نعمل ايه ..
لو فهمتوا الحكاية ..
كل واحد هيعرف اللى ليه واللى عليه ..

للاسف
الكلام ده حقيقى جدا
امير تادرس