بيجى عليك وقت تلفونك يفضل يرن بالساعات و انتا مش عاوز ترد و تكتفى بانك تعمله صامت و تسيبه يكمل رن ، أو تجيلك رساله فى الانبوكس و تكتفى انك تشوفها من برا من غير ما تفتحها ، او تسمع حد بينهدلك و ماترودش او تعمل نفسك ماسمعتش ، مرحلة انك تكون موجود بجسمك لكن عقلك و قلبك فى وادى تانى خالص، فى الوقت ده بيكون العقل و القلب قرروا الانسحاب و الانعزال عن كل حاجه ..
فى المرحله دى بتكون وصلت لدرجة فظيعه من اللامبالاه لدرجة انك فقدت شهيتك فى التواصل مع اللى حواليك ، وده لانك اتعرضت لخيبات أمل و خذلان كتيره ، أو يمكن عشان جواك حاجات كتير عملت شرخ جواك و مش حابب تتكلم فيها ولا تطلعها لحد ،لانك مقتنع انك حتى لو حكيت لا حد هيفهمك ولا حد هيقدر وجعك ده فبتكتفى انك تخليها بينك و بين نفسك ..
عشان كده بننسحب كتير من واقعكم علشان كده فضلنا الوحده بكل ألمها على اللمه ، بنحاول نهرب من الناس و الواقع اللى هيزودوا علينا وجعنا ، بننسحب علشان لا حد فاهم ولا حد هيفهم علشان لا نوجعكم ولا توجعونا ، بننسحب علشان نحافظ على الجزء اللى باقى من روحنا ، بننسحب علشان "نقدر نكمل"