[Rena Jesus]

ماكانش فى الحسبان ابداً انى اعمل كدة ..
بس نظرة الحزن اللى بتبقى فى عينيهم ..
فى آخر ايام الأجازة ..
هم اللى فوقونى على احساسهم ..
اللى اكيد بيبقى مش اجمل حاجة ..
عشان كدة .. كان القرار ..
انه مهما كان حجم الكسوف
اكيد مش بحجم القلق والخوف ..
ومهما كان حجم نظرات السخرية من الناس ..
اكيد مش بحجم الترقب اللى جواهم لسنة دراسية جديدة ..
كل سنة .. كنت بانزل البوست ده بعد دخول المدارس ..
بس السنة دى ..
قلت هانزله قبل المدراس ..
عشان كل اب وام .. يلحقوا يرتبوا نفسهم ..
لو غفلانين عن مشاعر ولادهم فى الفترة دى ..
اوعوا تكونوا فاكرينهم متشوقين للدراسة وللواجبات ..
او انهم خلاص زهقوا من الاجازة وبيقولوا امتى الدراسة ترجع ..
او وحشهم الزعيق والصحيان بدرى ..
او نفسهم يمتحنوا بقى عشان يشوفوا درجاتهم ..
ولا مستنيين بفارغ صبر لحظة امضاءكم على الشهادة ..
كلامى مش للكل ..
بس فيه ناس كتير عايشاه ..
خلّوا اول يوم مدرسة ليه طعم تانى ..
خدوا اجازة من اشغالكم فى اليوم ده ..
وقولوا لهم اليوم ده هنروح المدرسة سوا ونرجع سوا ..
البسوا زيهم ..
وانزلوا اتصوروا معاهم قدام المدرسة ..
انتو عارفين ايه اللى بيرسم الضحكة على شفايفهم ..
اعملوه ..
هوّنوا عليهم الايام ..
وبدل مايحسوا ان الايام اللى جاية كتيرة و تقيلة ..
قولوا لهم فاكرين السنة اللى فاتت ..
اهى عدت هوا .. وجات الاجازة ..
وكل سنة هيحصل كدة ..
لو هم حاسين انهم فى المركب لوحدهم ..
انزلوا اركبوا معاهم ..
حتى لو المركب بتغرق ..
هيبقوا مطمنين .. عشان انتو معاهم ..
الكلام ده مش حقيقى جدااا .. وبس
لا بقى دا متجرب وعن اقتناع وخبرة واحساس ..
أمير تادرس