بيجي على الواحد ايام كدة.. بيبقي مش عايز يتكلم مع اى حد
مش مضايق لأ.. هو مش عايز اى تعاملات بشرية، مش عايز يحكي
مش عايز يبذل مجهود فى التفكير فى اسئلة و حلول ولا فى التمثيل انه كويس او اللى قدامه صح ولا قادر يستحمل حد ولا يحس انه مجبر على خلق ردود افعال هو عارف انها مش ردود طبيعية..
بكل بساطة بيجي ايام كدة بتبقي عايز تكون لوحدك
حتى لو وسط ناس بس ساكت..
ايام بتحس ان اى ذرة فعل هي مجهود جبار، حمل تقيل اوي على قلبك
بتحس انك عايز تفصل.. تتنح.. تعيط.. تسكت.. تصرخ، اى حاجة تريحك انت
اى حالة تريح اعصابك بعيد عن دوشة الناس، حتى اقرب الناس ليك
ف ماتخدوهاش بنية وحشة و تزعلوا منه لما يبعد فجأة و ياخد جنب
هو الشخص دا محتاج اجازة شوية من حياته و منكم و دوشتكم و مشاكلكم و زحمتكم..
اجازة من نفسه الى اجل "غير" مسمي
فحاولوا تحترموه و ادوه مساحته اللى محتاجها لحد ما يشحن طاقة
و يدخل تاني معاكم فى دوامة الايام..