كم من قلوب عانقت قلوب فى هيّام وحنان...وذابت فى رحيق الحب كالزهرالناضرالنشوان...وعصفت بها رياح الغدر فى قسوة وحرمان...وإفترقت القلوب فى هجر مرير بلا أوطان...ولكن الأرواح مازالت تسمو فى نغم الألحان ...وتتذكر همسات الحُب مهما طال الزمان...الحُب الحقيقى بذور مزروعة بالنور فى الوجدان...خالدة فى الروح وتشدو بالذكرى فى كل آوان. مرقس إسـكندر مقار